Search:
Home  About  Submit Site    
  
 
WOJEWÓDZTWO ZACHODNIOPOMORSKIE
Pomorze Zachodnie, Pomorze Szczecińskie, Pomorze Nadodrzańskie

siedziba władz wojewódzkich: Szczecin
liczba powiatów (grodzkich i ziemskich): 21
liczba gmin (miejskich, wiejskich, miejsko-wiejskich): 114
liczba miast (gmin miejskich i miejsko-wiejskich): 61
powierzchnia: 22 902 km2
liczba mieszkańców (2002 rok ): 1 734 000
gęstość zaludnienia: 76 mieszk./km2

Największe miasta (tys.mieszk.):
Szczecin 419, Koszalin 112, Stargard Szczecinski 73, olobrzeg 47, Swinoujscie 43, Szczecinek 42, Police 34,

Powiaty grodzkie (miasta na prawach powiatu):
Koszalin, Szczecin, Świnoujście
Powiaty ziemskie:
białogardzki, choszczeński, drawski, goleniowski, gryficki, gryfiński, kamieński, kołobrzeski, koszaliński, łobeski myśliborski, policki, pyrzycki, sławieński, stargardzki, szczecinecki, świdwiński, wałecki

- wszystkie miasta (gminy miejskie i miejsko-wiejskie) mają swoje kartoteki bezpośrednio w kartotece Pomorze Zachodnie
- wszystkie powiaty mają swoje kartoteki w kartotekach miast powiatowych
- wszystkie gminy wiejskie mają swoje kartoteki w kartotekach powiatów
Pomorze Zachodnie - dzielnica historyczna we wczesnym średniowieczu zamieszkała przez Pomorzan, plemiona lechickie językowo zbliżone do Wieletów i Polan, a Wolin był największym miastem handlowym nad Bałtykiem.
W X wieku Mieszko I opanował ujście Odry, w latach 1000-1005 istniało biskupstwo w Kołobrzegu. Bolesław Krzywousty podbił całe terytorium w 1122, a podporządkowany mu lokalny książe Warcisław I, zjednoczył poszczególne ziemie po obu stronach Odry, dając początek dynastii Gryfitów. Misje św. Ottona z Bambergu 1124 i 1128 doprowadziły od chrystianizacji dzielnicy.
Lokalna dynastia Gryfitów (1124-1637) lawirowała pomiędzy Brandenburgią, Saksonią, Danią, Szwecją, Polską i cesarstwem aby utrzymać niezależność księstwa. W 1140 utworzono niezależne biskupstwo w Wolinie, 1176 przeniesione do Kamienia Pomorskiego.
W celu podniesienia potencjału gospodarczego swej dzielnicy książęta, a zwłąszcza Barnim I 1220-1778, popierali kolonizację miast i wsi na prawie niemieckim. Większość miast należała do Hanzy i korzystała z jej przywilejów handlowych. Po wymarciu dynastii Gryfitów (1637) i pokoju westfalskim (1648) kończącym wojnę trzydzistoletnią, Pomorze zostało podzielone między Brandenburgię: część wschodnia ze Stargardem, Koszalinem i Słupskiem, Szwecję: część zachodnia ze Szczecinem, Wołogoszczą i Strzałowem) i Polskę: starostwa w Lęborku u Bytowie. W 1679, 1720 i 1815 Brandenburgia-Prusy zajęła szwedzką część Pomorza.
W 1816 władze pruskie podzieliły Prowincję Pomorską na rejencje koszalińską, szczecińską i na pewien czas strzałowską (stralsundzką). W 1938 włączono po Pomorza prowincję Marchia Graniczna-Prusy Zachodnie i utworzono rejencje szczecińską, koszalińską i pilską.
Od 1945 zachodnia część Pomorza Zachodniego weszłą do niemieckiego landu Mecklenburg-Vorpommern, środkowa i wschodnia część Pomorza Zachodniego znalazły się w graniacach Polski, początkowo jako jedno województwo (stolica na przemian w Szczecinie i Koszalinie), w 1950 utworzono województwa szczecińskie i koszalińskie, w 1975 woj. szczecińskie, koszalińskie i słupskie.
W 1999 roku utworzono woj. zachodniopomorskie na bazie d. woj. szczecińskiego i koszalińskiego. Większa część słupskiego weszła do woj. pomorskiego. Dawne woj. koszalińskie i słupskie bywają też czasami nazywane Pomorzem Środkowym.
Also Available in These Languages
This directory is made available through a Creative Commons Attribution license from the DMOZ Organization.

© 2024 - Midnight Design Productions, LLC